เด็กชายมะลิวัลย์ / ประภัสสร เสวิกุล

ใน 'เด็กชายมะลิวัลย์' สิ่งหนึ่งนอกเหนือจากการบอกเล่าเรื่องราวของเด็กเล็กๆ คนหนึ่งซึ่งใช้ชีวิตอยู่ในกรุงเทพฯ เมื่อสี่สิบกว่าปีที่แล้ว  ก็คือการบันทึกความเป็นอยู่  สภาพบ้านเมืองหลังสงครามโลกครั้งที่สอง  และภาวะจิตใจของผู้คนที่แม้จะบอบช้ำจากพิษภัยของสงครามมาหมาดๆ  แต่ก็เปี่ยมไปด้วยน้ำจิตน้ำใจ  ความอารีอารอบ  ความซื่อสัตย์สุจริต  ความมีคุณธรรม  รวมทั้งความหยิ่งทะนงในศักดิ์ศรีของตนเอง  ซึ่งสิ่งต่างๆเหล่านี้  นับวันมีแต่จะเลือนหายไปจากสังคมไทย

 

ผมเขียนหนังสือเล่มนี้ด้วยความเคารพและศรัทธาต่อน้ำใจของคนไทยในสังคมไทยยุคนั้น  และปรารถนาที่จะให้ 'เด็กชายมะลิวัลย์' เป็นดังน้ำใสบริสุทธิ์สักหยาดที่หยาดลงบนหัวใจที่แห้งผากของคนในสังคมยุคปัจจุบัน

 

ประภัสสร  เสวิกุล